In Urinetown vertolkt Merijn de rol van Bobbie Goud, een jonge idealist die langzaam opstaat tegen het onrecht in zijn stad. Wat hem aanspreekt in het personage is die combinatie van oprechte naïviteit en de kracht om in actie te komen wanneer het ertoe doet. Vooral het moment waarop Bobbie – dankzij Lot – leert vertrouwen op zijn hart, is voor Merijn een van de mooiste scènes: het krachtige “Kijk naar de lucht!”. De voorstelling spreekt hem extra aan omdat het genre zichzelf niet al te serieus neemt. De knipogen naar andere musicals zitten slim verweven in het script en zorgen voor humor met een knipoog. Toch is de thematiek actueler dan ooit, en dat contrast maakt de show zo bijzonder. Voor Merijn heeft deze rol bovendien een persoonlijke lading. Tijdens de coronapandemie werd hij al eens gecast als Bobbie bij een andere vereniging, maar die productie ging nooit door. Dat hij nu alsnog in deze rol mag stappen bij DOS, voelt voor hem als een bijzondere herkansing.
Ik speel Lot, die ondanks haar naïviteit altijd de beste bedoelingen heeft. Zelfs als ze daardoor de keuzes van haar vader en Bobbie in twijfel moet trekken.
Mijn favoriete nummer is “Wees nooit het haasje” — hier leert Lot hoe haar vader de wereld ziet, verpakt in een vrolijk melodietje.
Moet ik betalen voor het toilet? Dan ga ik lekker vaak naar de sauna, alles eruit zweten, probleem opgelost!
Wat deze musical anders maakt, is het doorbreken van de vierde muur. Het zorgt voor een unieke beleving waarbij het publiek zich bewust is van het toneelstuk én aan het denken wordt gezet.
Na lange tijd sta ik weer met veel plezier op het podium, samen met zo’n leuke groep mensen!
Jan Tijs speelt Agent Knuppel, een rol die schakelt tussen zeurende bureaucraat en onverwachte bondgenoot van het publiek — een feestje om te spelen.
Favoriet? De opening, want die zet meteen de toon: Hallo daar!
Moet hij betalen voor het toilet? Dan misbruikt hij stiekem de uitlaatrondjes met de hond.
Wat deze musical anders maakt? De vindingrijke grappen en dubbele lagen in tekst, scènes en muziek.
“Zeikstad is een mythische plek, vol symboliek en verborgen betekenissen.”
Ootje speelt Winniefred Grijpstuivers, die begint aan de kant van de slechteriken, maar langzaam een geweten ontwikkelt en zich aansluit bij de opstand. Juist die omslag maakt haar interessant om te spelen.
Favoriet moment? De pauzefinale – het muzikale en dramatische keerpunt van de show, waar alles op z’n kop gaat.
Zou ze echt moeten betalen om te plassen? Dan probeert ze het met een liedje. Wie weet werkt charme beter dan muntgeld.
Urinetown is volgens haar grappig én confronterend: een dystopie die misschien minder ver weg is dan we denken.
Tip van Ootje: Drink niet te veel van tevoren… we kunnen niet beloven dat je gratis en naar een schoon toilet kan.
Nog in de pijpleiding...
Rosalie speelt Hoenderhok, misschien niet de slimste, maar met een onverwacht geweten – dat maakt hem een bijzonder personage om te spelen.
Favoriet? Het Politielied samen met Knuppel, waar hij echt mag shinen.
Moet hij betalen voor het toilet? Dan haalt hij het stiekem uit Knuppels steekpenningen.
Deze musical is zijn allereerste en het is een feest om samen met zo’n leuke cast te mogen starten.
“We hebben keihard gewerkt, maar vooral ook heel veel gelachen tijdens de repetities!”
Emilie speelt Eefje, een kind met een ontwapenende combinatie van naïviteit en wijsheid. Ze zegt precies wat ze denkt en weet Agent Knuppel – onbedoeld – keer op keer te slim af te zijn.
Favoriete momenten? Die scènes waarin Eefje haar volwassen tegenspeler verbaasd achterlaat.
Als plassen geld kost, dan spaart Eefje braaf elke dag en probeert ze het op te houden – verstandig én praktisch.
Wat Urinetown volgens haar uniek maakt? De botsende kampen en hoe duidelijk die strijd voelbaar is.
En nog een gedachte om mee te nemen: “In verhalen gaat altijd werkelijkheid verborgen.”
Esther schittert in twee totaal verschillende rollen: als de arme Elsje Fiederelsje én als de rijke assistent Van der Valk. Juist dat contrast maakt het spelen extra leuk – van onderdrukte burger tot zelfvoldane elite.
Favoriet is de finale van akte 1, waarin alles samenkomt: emotie, groepszang en uitbundige dans. “Een heerlijke climax.”
Zou ze zelf moeten betalen om te plassen? Dan kiest ze voor burgerlijke ongehoorzaamheid: een ondergronds netwerk van gratis, duurzame toiletten – rebels en verantwoord! Wat Urinetown voor haar uniek maakt? De voorstelling is grappig, slim, absurd én zelfbewust. “Het weet dat het een musical is – en daar speelt het slim mee.”
Tip van Esther: Lees vooraf iets over de show. Dan pik je alle lagen en grapjes net even beter op!
Nog in de pijpleidng..